كاظيم خان در سال 1246 هجري شمسي در روستاي قوشچي از توابع محال انزل اورميه ديده به جهان گشود. دوره جواني او مقارن با عمده ترين تحولات اجتماعي جامعه ايران يعني نهضت مشروطيت بود و از جهت بين المللي رقابت هاي امپراطوريها زمينه جنگ جهاني اول را فراهم ساخت. اهالي انزل كه در سطح وسيع به جهت كارگري به قفقاز و عثماني مي رفتند در بازگشت جوياي حال وقايع بودند كه در دول همجوار مي گذشت. به تبع رقابتهاي فوق آذربايجان غربي به خصوص منطقه انزل به عرصه تاخت وتاز سربازان روس و دولت هاي بيگانه تبديل شده بود و در اين ميان منطقه انزل به لحاظ بافت خاص اجتماعي و گردنه قوشچي مورد توجه بيگانگان بود و در مبارزه ميان آنان آنچه غارت مي شد اهالي انزل بود و آنچه كه از آن نشاني نبود حاكميت دولت مركزي ايران بود و مردم از نعمت امنيت بي نصيب بودند.

" كاظم خان" با شجاعت كه پشتوانه درايت وي در امور بود با قطع اميد از حكومت مركزي خود به ساماندهي اهالي غيور منطقه جهت مقابله با اجانب پرداخته و در راه حفظ ناموس ودين مبارزه پيگيري را بنيان نهاد.

كاظم خان در جريان خلع سلاح مردم توسط روس ها از باز پس دادن اسلحه ها خودداري ورزيد و در كوه هاي اطراف پنهان گشت.

سال 1296 مصادف بود با تخليه منطقه از نيروهاي نظامي روس اما اينبار متاسفانه نوبت آسوري هاي رانده شده از كشور عثماني بود كه بلاي جان مردم منطقه شدند. در اين تاريخ ده ها هزار نيروي تا دندان مسلح آسوري مشهور به ( جيلوها) مجهز به توپ و مسلسل بعد از كشتار و قتل مردم در اورميه و عسگر آباد به قوشچي يورش مي آورند. كاظم خان با شجاعت و جان نثاري ياران خويش و با مقومت و پايداري سرسختانه تنها توانسته بود حدود نصف مردم قوشچي و قره باغ را از قتل عام آنان برهاند و در جزيره اي كه بعدها به ( كاظم خان داشي) معروف گرديد حفظ نمايد.

سال 1297 ه.ش بخصوص براي اهالي انزل سال مصيبت باري بود. باقيماندگان قتل عام مذكور گرفتار بلاي قحطي و گرسنگي شده بودند و مردم اورميه و انزل شايد بدترين مصيبت تاريخ را در جلوي چشمان خود و با تمام وجود درك مي كردند. در تحت چنين شرايط و اوضاع نابساماني " كاظم خان " با درايت خاص خود از فشار قحطي بر مردم كاست.

اما در همين زمان ها اشرار مسلح وابسته به بيگانه به طور وسيع سازماندهي مي شدند كه يكي از اين جريانات در آذربايجان قضيه ( سيميتكو) بود.

كاظم خان در جنگ هايي كه با نيرو هاي سيميتكو داشت بار ديگر مجبور گرديد كه اهالي را به جزيره كوچك و سنگ كاظم داشي هدايت كند و اينبار اهالي به مدت شش سال در اين جزيره سنگي به مقاومت و اقامت پرداختند و در اين مدت ايثار و فداكاري هايي كه انجام مي شد شايد در طول تاريخ كم نظير باشد. و از سويي ديگر وجود كاظم خان پشتوانه محكم و گرمي براي اهالي منطقه بود.

واين جنگ ها عاقبت با پيروزي قطعي كاظم خان و پاكسازي منطقه از دست اكراد پايان يافت اما اين پايان كار نبود و از سويي ديگر كاظم خان به پيشنهاد كنسول انگليس جواب رد داد و در نهايت اين مرد رشيد در پيكاري نابرابر با نيرو هاي رضاخان و ياغيان منطقه بعد از شش سال درگيري به واسطه انفجار بمب دست ساز خويش در سال 1302 ه.ش در جزيره معروف كاظم داشي جان به جان آفرين تسليم كرد.

منابع:

آثار به جا مانده از محل زندگي كاظم خان واقع در شمال شهر قوشچي